Γιατί λέμε όχι στα αυγά της πίσω αυλής

Ποιο είναι το πρόβλημα με τα αυγά της πίσω αυλής (το οικιακό κοτέτσι);

Με την αυξανόμενη δημοτικότητα της αστικής γεωργίας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να ενδιαφέρονται να ξεκινήσουν τα δικά τους κοτέτσια στην αυλή τους, πιστεύοντας ότι μεγαλώνοντας τα δικά τους – ή υιοθετώντας – κοτόπουλα  και εξασφαλίζοντας τα υψηλότερα πρότυπα καλής διαβίωσης, μπορούν να εξαλείψουν την εγγενή βαναυσότητα που συνοδεύει την παραγωγή αυγών.

Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι, ανεξάρτητα από το πόσο καλά αντιμετωπίζονται οι αυγοπαραγωγικές κότες στην τεχνητά σύντομη ζωή τους, παραμένουν το προϊόν της τεράστιας και εκ προθέσεως βαναυσότητας που υφίσταται μόνο επειδή οι άνθρωποι θέλουν να καταναλώνουν αυγά.

Αυτή η κρυφή βαναυσότητα περιλαμβάνει τη δυστυχία των αιχμάλωτων γονέων που υπέρ-εκτρέφονται προτού θανατωθούν ως νέοι ενήλικες. Περιλαμβάνει τη μαζική δολοφονία των “μη κερδοφόρων” αδελφών (τα αρσενικά κοτόπουλα και τους “ελαττωματικούς” θηλυκούς νεοσσούς). Περιλαμβάνει τις εξοντωτικές αναπηρίες που επιφέρονται γενετικά στο όνομα της υπερπαραγωγής αυγών. Περιλαμβάνει μια σύντομη ζωή σε ένα κοινωνικά και βιολογικά περιορισμένο περιβάλλον. Περιλαμβάνει έναν πρόωρο και τρομακτικό θάνατο.

Η κατανάλωση αυγών, ακόμα και από διασωθείσες κότες, είναι η νομιμοποίηση και διαιώνιση αυτής της βαναυσότητας.
Εάν έχετε οδηγηθεί να πιστεύετε ότι η παραγωγή αυγών της πίσω αυλής είναι μια ανθρώπινη εναλλακτική λύση, ή ότι η κατανάλωση αυγών από κότες που έχουν διασωθεί μπορεί να είναι ηθική, ρωτήστε τον εαυτό σας:

  1. Από πού προέρχονται οι κότες;
  2. Πού βρίσκονται τα αδέλφια τους;
  3. Πού είναι οι γονείς τους;
  4. Τι συμβαίνει στο σώμα των κοτόπουλων ως αποτέλεσμα της γενετικής χειραγώγησης, ώστε να παράγουν έναν αφύσικα μεγάλο αριθμό αφύσικα μεγάλων αυγών;
  5. Τι συμβαίνει στις κότες όταν σταματούν να γεννάνε αυγά με ένα κερδοφόρο ρυθμό;
  6. Γιατί οι κότες βρίσκονται εδώ εξαρχής, αποκομμένες από το φυσικό τους κόσμο και στερημένες μιας φυσικής ζωής;
  7. Γιατί σκεφτόμαστε τα κοτόπουλα, και άλλα ζώα, ως τροφή ή πηγή τροφής;

1. Από που προέρχονται οι κότες;

Οι περισσότεροι χομπίστες που ξεκινούν ένα κοτέτσι στην αυλή τους παραγγέλνουν ταχυδρομικά τους νεοσσούς τους από τα ίδια εκκολαπτήρια που τροφοδοτούν και τις βιομηχανικές φάρμες. Από τους 500 εκατομμύρια νεοσσούς που εκκολάπτονται ετησίως στις ΗΠΑ για την παραγωγή αυγών, 500 εκατομμύρια στερούνται τη φροντίδα, ζεστασιά και προστασία των μητέρων τους. Οι νεοσσοί επωάζονται σε μεταλλικά συρτάρια, όπου η σύνθετη και συνεχής επικοινωνία  ανάμεσα στη μητέρα και το αναπτυσσόμενο έμβρυό της αντικαθίσταται από την κρύα σιωπή των μηχανών.

Ύστερα από 21 ημέρες, οι νεοσσοί ραμφίζουν το δρόμο τους σε έναν κόσμο όπου η μόνη εμπειρία τους από τη μητρική αγάπη είναι η πικρή απουσία της. Μόλις ελάχιστων ωρών σε ηλικία, αυτά τα ευάλωτα ορφανά σπρώχνονται σε μηχανήματα, χειρίζονται χονδροειδώς, διαλέγονται, ταξινομούνται ανά φύλο, και συχνά εξαναγκάζονται να έχουν (από τα μηχανήματα) τα εσωτερικά σεξουαλικά όργανά τους να προεξέχουν,  ώστε να διαχωριστούν σε αρσενικά και θηλυκά, και στη συνέχεια πετιούνται πίσω στον μεταφορικό ιμάντα όπου παίρνουν το δρόμο προς την επόμενη δοκιμασία τους.

Τα νεαρά θηλυκά (πουλάδες) συσκευάζονται και αποστέλλονται μέσω ταχυδρομείου σε ερασιτέχνες αγρότες, λάτρεις των αυγών της πίσω αυλής και καταστήματα ζωοτροφών σε όλη τη χώρα. Επειδή το 10% αυτών των αδύναμων βρεφών πεθαίνουν κατά τη μεταφορά από το στρες της ίδιας της μεταφοράς και τον εγκλεισμό χωρίς τροφή, νερό, ή έλεγχο της θερμοκρασίας για 24-72 ώρες (μερικές φορές και περισσότερο), το εκκολαπτήριο πακετάρει πάντα περισσότερους νεοσσούς από όσους παραγγέλθηκαν. Συχνά, αυτά τα επιπλέον μωρά, που ονομάζονται “συσκευαστές”, είναι αρσενικά που είτε έχουν λανθασμένα χαρακτηριστεί ως θηλυκά, ή απλά χρησιμοποιούνται ως υλικό συσκευασίας αντί να απορρίπτονται με άλλα μέσα.

2. Τι συμβαίνει στα αρσενικά κοτόπουλα;

250 εκατομμύρια αρσενικοί νεοσσοί (cockerels) σκοτώνονται την ημέρα που εκκολάπτονται, εξαιτίας της αδυναμίας τους να γεννήσουν αυγά, επομένως άχρηστα στον αυγοπαραγωγό. Το σύντομο χρονικό διάστημά τους στη γη είναι γεμάτο φόβο, σύγχυση και πόνο, καθώς οι εργαζόμενοι τα προωθούν μέσα από τα δυσοίωνα στάδια του ταξιδιού τους από το εκκολαπτήριο στον μαζικό τάφο: διαλογή, φυλετικό διαχωρισμό, αποχωρισμό, σφαγή.

Καθώς πετιούνται από τις εκκολαπτικές μηχανές, στον ιμάντα μεταφοράς, στο δίσκο διαλογής, καθώς κακομεταχειρίζονται στη διαδικασία του να προσδιοριστεί το φύλο τους, καθώς τα ρίχνουν πίσω στον ιμάντα μεταφοράς προς τα σαγόνια ενός αλεστή, ή το μαρτύριο του θαλάμου αερίων, ή τη φρίκη του σάκου που προκαλεί ασφυξία, ή τον αργό θάνατο σε έναν κάδο γεμάτο από τα νεκρά και ετοιμοθάνατα σώματα των αδελφών τους, αυτά τα νεογέννητα ποτέ δεν σταματούν να κελαηδούν για τη μητέρα τους. Μπορεί να μην γνωρίζουν τίποτα για τον κόσμο στις ολοκαίνουριες ζωές τους, αλλά γνωρίζουν αυτό: τους αξίζει να ζήσουν, τους αξίζει να αγαπηθούν και το επιβεβαιώνουν έως την τελευταία τους πνοή.

Οι λίγοι πετεινοί που δεν σκοτώνονται χρησιμοποιούνται αμέσως ως υλικά συσκευασίας για τα θηλυκά και αποστέλλονται σε επαγγελματίες αγρότες. Εάν καταφέρουν να φτάσουν ζωντανοί στον προορισμό τους, είτε σφαγιάζονται σε ηλικία 6-8 εβδομάδων όταν το φύλο τους γίνει προφανές είτε εγκαταλείπονται σε καταφύγια και τους γίνεται ευθανασία.

Αν οι νεοσσοί εκκολαφτούν στο αγρόκτημα, τότε οι πετεινοί θανατώνονται με «σεβασμό» στο αγρόκτημα με ένα κοφτερό ζευγάρι μαχαιριών ή ένα μαχαίρι στο λαιμό ή ένα τσεκούρι.
Από τους 500 εκατομμύρια νεοσσούς που εκκολάπτονται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ,  50%-60% έρχονται στη ζωή για να σκοτωθούν από την πρώτη μέρα ζωής τους επειδή είναι αρσενικά, ενώ ένα άλλο 10%-20% αναμένεται να πεθάνει από το άγχος ή από άλλους παράγοντες. Αυτά είναι τα «απόβλητα» της βιομηχανίας  αυγών – τα αρσενικά, τα «ελαττωματικά» θηλυκά, τα άρρωστα και τα τραυματισμένα.

Επειδή η μαζική βρεφοκτονία είναι το θεμέλιο της παραγωγής αυγών, τα εκκολαπτήρια εκκολάπτουν 3 φορές περισσότερα αυγά από τον αριθμό των νεοσσών που πρόκειται να πουλήσουν, και το κόστος διαχείρισης και διάθεσης των «αποβλήτων» νεοσσών συμπεριλαμβάνονται στην τιμή ζήτησης για κάθε θηλυκό κοτοπουλάκι.

3. Πού είναι οι γονείς τους;

Οι γονείς των μελλοντικών κοτόπουλων ωοτοκίας συνήθως αποραμφίζονται στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μια σύντομη ζωή σε αγχωτικό εγκλεισμό. Η αποράμφιση – ο μερικός ακρωτηριασμός του ράμφους του πτηνού, που κόβει οστά, χόνδρους και μαλακό ιστό – είναι τόσο οδυνηρή, που κάποια πτηνά πεθαίνουν από το σοκ επί τόπου, ενώ άλλα, αδυνατώντας να φάνε ή να πιούνε, πεθάνουν αργά από πείνα ή αφυδάτωση. Όσα επιβιώνουν υπομένουν χρόνιο, δια βίου πόνο παρόμοιο με τον πόνο-φάντασμα ακρωτηριασμένου μέλους στα παραμορφωμένα ράμφη τους.

Οι νεαροί γονείς περιορίζονται σε γιγαντιαίες αποθήκες όπου εκτρέφονται αδυσώπητα για όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής τους. Αδυνατώντας να ξεφύγουν από την αποθήκη ή να αμυνθούν ενάντια στους κόκορες, οι κότες υπερσκελίζονται, προκαλώντας βίαιους τραυματισμούς, σπασμένα κόκαλα, σοβαρή απώλεια φτερών, οδυνηρά εξαντλημένες αναπνευστικές οδούς και διογκωμένες κοιλιές.

Καμία από αυτές τις κότες δε θα δει ποτέ κάποιο από τα μωρά της. Κάθε ένα από τα 90 δισεκατομμύρια αυγά που παράγονται ετησίως στις ΗΠΑ προέρχεται από μια κότα που έχει στερηθεί την ελευθερία να μεγαλώσει τα μικρά της. Κάθε χρόνο, στο τέλος του πρώτου κύκλου ωοτοκίας, οι κότες που επιβιώνουν τη δοκιμασία των πολλαπλών βιασμών, απορρίπτονται και αντικαθίστανται με νεότερα “αναπαραγωγικά κομμάτια”.

Οι ”αναλωμένες” κότες αναπαραγωγής σκοτώνονται μαζικά με τους ταχύτερους και πιο οικονομικά εφικτά τρόπους, αλλά ένας μικρός αριθμός πωλείται σε μειωμένη τιμή σε μικρούς αγρότες που χρησιμοποιούν τα αυγά αυτών των “τελευταίας διαλογής γονέων” για άλλα ένα ή δύο έτη πριν από τη σφαγή τους.

Όταν οι αστικοί αγρότες αγοράζουν νεοσσούς, ή γονιμοποιημένα αυγά για να εκκολαφθούν σε ιδιοκατασκευασμένες θερμοκοιτίδες, τόσο οι νεοσσοί όσο και τα αυγά προέρχονται από τα βασανισμένα αυτά πτηνά-γονείς.

4. Τι συμβαίνει στο σώμα των κοτόπουλων ως αποτέλεσμα της γενετικής χειραγώγησης, ώστε να παράγουν έναν αφύσικα μεγάλο αριθμό αφύσικα μεγάλων αυγών;

Τα κοτόπουλα ελευθέρας βοσκής, όπως και όλα τα πτηνά, γεννάνε αυγά μόνο μια φορά το χρόνο (συνήθως την άνοιξη) και μόνο για να διασφαλιστεί η επιβίωση του είδους τους – κατά μέσο όρο 10 έως 20 αυγά. Οι οικόσιτες κότες έχουν αναπαραχθεί επιλεκτικά ώστε να γεννάνε μεταξύ 260-300 αυγά το χρόνο. Ως αποτέλεσμα της γενετικής τροποποίησης για να παράγουν ένα αφύσικα μεγάλο αριθμό αφύσικα μεγάλων αυγών, οι ωοτόκες κότες υποφέρουν από μια σειρά από σοβαρές διαταραχές του αναπαραγωγικού τους συστήματος, πολλές από τις οποίες μπορεί να αποβούν μοιραίες.

Αυτές περιλαμβάνουν: Δέσμευση αυγών (αυγά που κολλάνε στις σάλπιγγες και βγαίνουν αργά και επώδυνα, ή και καθόλου, προκαλώντας απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις που συχνά οδηγούν σε θάνατο), πρόπτωση μήτρας (ως αποτέλεσμα της καθημερινής έντονης προσπάθειας για να αποβάλει μεγάλα αυγά, η μήτρα του πτηνού ωθείται εξωτερικά διαμέσου της πρωκτικής περιοχής, οδηγώντας σε οδυνηρή λοίμωξη και έναν αργό, αγωνιώδη θάνατο), όγκοι στις σάλπιγγες, περιτονίτιδα, οστεοπόρωση και τα κατάγματα των οστών που τη συνοδεύουν.

Ακόμα και όταν διασώζονται και τους επιτρέπεται να ζήσουν τη ζωή τους, πολλές ωοτόκες κότες δεν μπορούν να σωθούν από τον πόνο και τη δυστυχία που έχει εκτραφεί στο σύστημα τους στο όνομα της παραγωγής αυγών.

5. Τι συμβαίνει στις κότες όταν σταματούν να γεννούν αυγά με κερδοφόρο ρυθμό;

Σε νεαρή ηλικία από 1,5 έως 3 χρόνων – ένα κλάσμα της φυσικής ζωής της κότας – όταν η ικανότητα της να παράγει ένα αυγό σχεδόν καθημερινά μειώνεται, θεωρείται ”αναλωμένη” και απορρίπτεται με τον πιο ανέξοδα δυνατό τρόπο.

Αν αυτή είναι μέρος ενός κοπαδιού αστικού αγροκτήματος, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα  αποκεφαλιστεί με “σεβασμό” στην ίδια της την αυλή από έναν από τους ανθρώπους που γνώριζε και εμπιστεύτηκε. Αν είναι μέρος ενός κοπαδιού “ελευθέρας βοσκής”, μπορεί να πεταχτεί σε ένα τεράστιο μεταλλικό βαρέλι με θανατηφόρα αέρια, μαζί με εκατοντάδες τρομοκρατημένες αδελφές της, ή μπορεί να κλειδωθεί σε ένα σφραγισμένο υπόστεγο και να πνιγεί με πυροσβεστικό αφρό, ή μπορεί να σταλεί σε σφαγή “χαμηλής προτεραιότητας” (που σημαίνει ότι η αγωνία της μεταφοράς και “επεξεργασίας” θα διαρκέσει πολύ περισσότερο).

6. Γιατί οι κότες βρίσκονται εδώ εξαρχής, αποκομμένες από το φυσικό τους κόσμο και στερημένες μιας φυσικής ζωής;

Όπως όλα τα οικόσιτα ζώα, τα κοτόπουλα έχουν απομονωθεί από το φυσικό κόσμο στον οποίο έχουν εξελιχθεί για χιλιετίες, και αναγκάζονται να παραμείνουν για πάντα ευάλωτα και εξαρτημένα από τα ίδια τα άτομα που επωφελούνται από τη δυστυχία και το θάνατο τους. Αποκομμένα από τις περίπλοκες κοινωνικές δομές που διέπουν τις ελεύθερες κοινωνίες τους, και περιορισμένα, χωρίς τη δυνατότητα διαφυγής, σε έναν ανθρώπινο κόσμο όπου δεν έχουν καμία θέση στο παρόν, καμία σύνδεση με το παρελθόν, και καμία πιθανότητα για ένα ελεύθερο μέλλον, οι εκτρεφόμενες κότες δεν έχουν κανένα λόγο στις πιο σημαντικές πτυχές της ζωής τους.

Οι άνθρωποι αποφασίζουν:

  • Πού θα ζήσουν.
  • Αν θα γνωρίσουν ποτέ τη μητέρα τους.
  • Αν, και για πόσο καιρό, θα γαλουχήσουν τους νεοσσούς τους.
  • Πότε, και αν, θα τους επιτραπεί να δουν ή να βρεθούν με τις οικογένειες και τους φίλους τους.
  • Πότε, πώς, και αν, πρόκειται να αναπαραχθούν.
  • Τι, πότε, και πόσο θα φάνε.
  • Πόσο χώρο διαβίωσης θα έχουν, εάν υπάρχει καν αυτή η δυνατότητα.
  • Αν, και σε ποια απόσταση, θα τους επιτραπεί να περιφέρονται.
  • Σε τι ακρωτηριασμούς και γενετικές μεταλλάξεις θα υποβληθούν.
  • Τι είδους, εάν υπάρχει καν, κτηνιατρική περίθαλψη θα λάβουν.
  • Πότε, πού και πώς πρόκειται να πεθάνουν.

7. Γιατί σκεφτόμαστε τα κοτόπουλα, και άλλα ζώα, ως τροφή ή πηγή τροφής;

Το σώμα ενός συναισθανόμενου όντος και οι εκκρίσεις του δεν αποτελούν τροφή για μας, με τον ίδιο τρόπο που το σώμα ενός ανθρώπινου όντος και οι εκκρίσεις του δεν αποτελούν τροφή για μας. Η κατανάλωση αυγών (ακόμα και από διασωθέντα κοτόπουλα), ή η διάθεσή τους σε άτομα που διαφορετικά θα αγόραζαν αυγά από κακοποιημένες έγκλειστες κότες, δεν “μειώνει τη δυστυχία”, αλλά τη νομιμοποιεί, απαιτεί και διαιωνίζει τον πόνο, επιδοκιμάζοντας την ίδια την πρακτική της βίας που αγωνιζόμαστε να εξαλείψουμε.

Η κότα μπορεί να μη γνωρίζει ότι το ταλαιπωρημένο σώμα της, η σκλαβιά της, η απομόνωσή της, και κάθε δυστυχία στη ζωή της προκλήθηκε σκόπιμα, συστηματικά, και αποκλειστικά και μόνο για την αισθητήρια ικανοποίηση των ανθρώπων, αλλά εσύ το γνωρίζεις.

Μπορεί να μη γνωρίζει ότι το γονιμοποιημένο ωάριο που την έφερε σε ύπαρξη ήταν το αποτέλεσμα εγκλεισμού και βιασμού, ή ότι κότες σαν κι αυτήν είναι το αποτέλεσμα μαζικής βρεφοκτονίας, αλλά εσύ το γνωρίζεις.

Μπορεί να μη γνωρίζει ότι το κόστος για τη θανάτωση αρσενικών βρεφών, “αναλωμένων” γονέων εκτροφής και “αναλωμένων” ωοτόκων θηλυκών είναι ενσωματωμένο στην τιμή των αυγών, αλλά εσύ το γνωρίζεις.

Μπορεί να μη γνωρίζει ότι, αν γίνουμε vegan, η φρίκη που η ίδια και το είδος της είναι αναγκασμένοι να υπομείνουν θα τελειώσει, αλλά εσύ το γνωρίζεις.

Πράξε με βάση αυτή τη γνώση! Γίνε vegan και εκπαίδευσε άλλους σχετικά με τη βία και την εγγενή αδικία σε όλες τις μη-vegan επιλογές. Διάσωσε (μην αγοράζεις) κοτόπουλα και άλλα ζώα, δείξε σεβασμό για τη  ζωή τους, και να θυμάσαι πάντα να δίνεις τα αυγά πίσω στα πτηνά: Είναι, άλλωστε, οι μόνοι νόμιμοι ιδιοκτήτες τους.

Πηγή: http://peacefulprairie.org/backyard-eggs.html